Από την αρχαιότητα ως σήμερα, λένε πως, η Κρήτη ήταν κατάσπαρτη από τα υπέροχα αυτοφυή κρίνα, τα λεγόμενα «μανουσάκια» που μυρίζουν θαυμάσια .
Από τις σημαντικότερες μινωικές τοιχογραφίες, που βρέθηκαν στην Κνωσό, είναι αυτή του «Πρίγκιπα με τα Κρίνα», που σώζεται πολύ αποσπασματικά και έχει συμπληρωθεί κατά το μεγαλύτερο μέρος της. Η σύνθεση είναι πολύχρωμη, γεμάτη ζωντάνια. Σε χαμηλό ανάγλυφο εικονίζεται ως επιβλητική ανδρική μορφή, που βαδίζει προς τα αριστερά σε απροσδιόριστο ερυθρό φόντο. Φοράει το τυπικό μινωικό περίζωμα με φαρδιά ζώνη, περιδέραιο στο λαιμό και πλούσιο κάλυμμα κεφαλής διακοσμημένο με κρίνα και φτερά παγωνιού. Η στάση των χεριών του δείχνει ότι ίσως έσερνε με το αριστερό του χέρι ένα ζώο ή κάποιο μυθικό τέρας, γρύπα ή σφίγγα. Ο νέος ονομάσθηκε από τους ερευνητές «Πρίγκιπας», γιατί θεωρήθηκε ότι αποδίδει το βασιλιά-ιερέα, που ζούσε στο ανάκτορο της Κνωσού. Από τη μορφή του σώζονται μόνο τμήμα του ανώτερου μέρους του σώματος, των ποδιών και των χεριών, της ενδυμασίας και του περίτεχνου στέμματος, ωστόσο διακρίνεται σε αυτά η προσπάθεια του καλλιτέχνη για φυσιοκρατική απόδοση της μυολογίας και των λεπτομερειών της ενδυμασίας.
Υπάρχουν όμως πρίγκιπας και βασιλείς στις μέρες μας που συγκινούν και γοητεύουν μικρούς και μεγάλους είτε στη ζωγραφική, είτε στην πεζή καθημερινότητα είτε στην λογοτεχνία. Όταν εμείς οι εκπαιδευτικοί μιλάμε για λογοτεχνία, εννοούμε τα κείμενα που συμβάλουν στην ψυχαγωγία, στην πνευματική καλλιέργεια, στη διαμόρφωση της ελεύθερης συνείδησης και στην ωρίμανση της προσωπικότητάς. Η λογοτεχνία δημιουργεί πρότυπα και προσπαθεί να σκιαγραφήσει ήρωες –ιδανικούς και μη– με ηθικά και αισθητικά κριτήρια. Μπορεί να μην ορίζεται ρητά αλλά το περιεχόμενο και η απήχησή τους καθορίζεται από το ρόλο των συγγραφέων που γράφουν, εκδίδουν και προβάλλουν τη δουλειά τους. Μ’ αυτό τον τρόπο οι αναγνώστες ταξιδεύουν, επισκέπτονται χώρους και ονειρεύονται τους δικούς τους πρίγκιπες…
Επιμέλεια: Χριστίνα Παλακίδου
Γραμματέας Συλλόγου Φίλων Κρητικής Παράδοσης «Ξαστεριά» Θέρμης
