“Μάνα, μη με θωρείς μικιό και χαμηλοζωσμένο από τη γης δε φαίνομαι μα τσι καρδιές μαραίνω…”
Λένε πως ο άντρας Κρητικός αποτελεί αντικείμενο θαυμασμού. Λένε πως είναι το πρότυπο ανδροπρεπούς συμπεριφοράς και εντόνων συναισθημάτων. Πως υπάρχει η εικόνα του πεισματάρη άνδρα με το σαρίκι, τα στιβάνια που ζώνεται με μαχαίρα και πιστόλι. Αυτός που κάνει πήδους στο χορό και πίνει κούπες χωρίς να πάθει πράμα. Είναι ο άντρας ποτισμένος με τις αξίες της παράδοσης, ο αρχηγός του σπιτιού που σέβεται και αγαπάει τη γυναίκα που έχει δίπλα του, αντάξια του. Αυτός που θα σε κοιτά μέσα στα μάτια και θα ξεστομίζει λέξεις που θα σε κάνουν ν’ ανατριχιάσεις , που δεν υπάρχουν σε κανένα άλλο λεξιλόγιο.. Αυτός που περιμένεις να σου πει μαντινάδες κοιτώντας σε βαθιά στα μάτια και θα ερωτευθείς τρελά, όχι μόνο αυτόν, μα και το νησί που τον γέννησε. Γιατί θα σε κάνει να νιώσεις θηλυκό με τον τρόπο που μόνο αυτός ξέρει. Θα σε κυνηγήσει με πάθος μέχρι να σε αποκτήσει, θα επιβραβεύει τις πράξεις σου όταν χρειάζεται ενώ θα σου ζητήσει χοχλιούς μπουρμπουριστούς και ανεβατά καλτσούνια…
Επιμέλεια: Χριστίνα Παλακίδου
Γραμματέας Συλλόγου Φίλων Κρητικής Παράδοσης «Ξαστεριά» Θέρμης