Παρακολουθώντας κανείς τα σημερινά παιδιά, να βυθίζονται όλο και περισσότερο στους υπολογιστές, σε εικονικά παιχνίδια που τα παρασύρουν μέσα σε πλασματικούς κόσμους, σκέφτομαι την εποχή που ήμουν στην ηλικία τους και αλωνίζαμε τα σοκάκια, παίζοντας τα δικά μας παιχνίδια.

Την δεκαετία του ’80, τότε που ήμουν και γω ένα παιδί, δεν υπήρχε ούτε κατά διάνοια η πληθώρα παιδικών παιχνιδιών που συναντά κανείς σήμερα . Παρ’ όλα αυτά δε θυμάμαι ποτέ να πλήξαμε γιατί τα περισσότερα παιχνίδια ήταν ομαδικά στο σχολείο, στην ύπαιθρο, σε πλατείες, αλάνες και αυλές. Αυτός όμως ήταν και ένας από τους βασικούς λόγους που σφυρηλάτησαν ισχυρούς δεσμούς φιλίας που αντέχουν μετά από δεκαετίες. Επιπλέον ενέτασσαν τα παιδιά σε μια κοινωνική ομάδα, τους δίδασκαν τη συλλογικότητα, τη συνεργασία, την άμιλλα…

Πριν χρόνια, όταν δεν υπήρχαν τηλεοράσεις, κινητά τηλέφωνα, υπολογιστές, στερεοφωνικά και άλλα hitech δημιουργήματα, τότε που δεν υπήρχαν χρήματα γι’ ακριβά παιχνίδια και οι γονείς ήταν πολύ απασχολημένοι για να ασχοληθούν μ’ εμάς, η κίνηση στους δρόμους ήταν μικρή οπότε οι δρόμοι, τα πεζοδρόμια, οι κήποι, οι αυλές, τα σοκάκια. Όταν ακόμη οι πόλεις διατηρούσαν τους προσφυγικούς συνοικισμούς, όταν ακόμα τα χωριά έμοιαζαν με μικρές κουκίδες που μπορεί κι ο χάρτης να μην είχε… Εμείς τότε παίζαμε έξω έως ότου βράδιαζε και δεν βλέπαμε πια… Σήμερα όμως χάθηκε το παιχνίδι πια της γειτονιάς και της πλατείας…. Μήλα, κουτσό, σκοινάκι, αγαλματάκια, πατητό, η μέλισσα και χιλιάδες άλλα σε κάθε γωνιά της Ελλάδας…Άραγε ξεθώριασαν στις γειτονιές της Κρήτης τα θιαμπόλια, οι μαντούρες, οι κουτσούνες, οι σφεντόνες, τα τσέρκια, ο μακρύς ποταμός, ο μούτσος ή απαλέθεια, οι μπεντόλιρες, οι γιάντες, το ντέλι, τα κλωστοπαίχνιδα, οι ανεμόμυλοι, τα φυσοκάλαμα, το γαϊδουράκι και πόσα άλλα, γνωστά και άγνωστα για κάποιους από εμάς; Κι όμως…παραμένουν… στις αναμνήσεις, στην καρδιά και στην ψυχή….

Αυτή είναι η παράδοσή…τo μελωδικό νανούρισμα της μάνας, οι θρύλοι, τα κάλαντα, τα χελιδονίσματα, οι μαντινάδες, τα ταχταρίσματα, τα έθιμα ,οι χοροί και οι σκοποί, οι ενδυμασίες, τα κεντήματα, τα παιχνίδια …όλα αυτά που είναι μέρος της ζωής του τόπου μας. Ας κρατήσουμε περήφανα στις καρδιές μας, αλώβητο αυτό το θησαυρό για τις επόμενες γενιές…

Επιμέλεια: Χριστίνα Παλακίδου
Γραμματέας Συλλόγου Φίλων Κρητικής Παράδοσης «Ξαστεριά» Θέρμης